بررسی حضور مارکرهای میواپی تلیالی در تعیین هیستوژنز پلئومورفیک آدنوما و موکواپی درمویید کارسینومای غدد بزاقی

زمینه و هدف: امروزه به کارگیری ایمونوهیستوشیمی به یک ابزار مکمل برای تشخیص نئوپلاسم ها در کنار رنگ آمیزی های H&E تبدیل شده است. در نئوپلاسم های غدد بزاقی هنوز آنتی ژن های اختصاصی شناسایی نشده و تعدادی از ایمونومارکرهای کمتر اختصاصی در تشخیص و طبقه بندی این نئوپلاسم ها به کار می روند که به خصوص در مورد نقش سلول های میواپی تلیال کمک کننده است. هدف از این مطالعه بررسی ایمونوهیستوشیمی مارکرهای سلول های میواپی تلیال GFAP)، اکتین، ویمنتین و (S100 در پلئومورفیک آدنوما و موکواپی درموئید کارسینومای غدد بزاقی جهت تشخیص افتراقی این تومورها و تعیین هیستوژنز آن ها است.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی- تحلیلی با استفاده از روش نمونه گیری آسان، تعداد 25 نمونه پلئومورفیک آدنوما و 25 نمونه موکواپی درموئید کارسینومای غدد بزاقی که با فرمالین فیکس و در پارافین غوطه ور شده بودند، برای بررسی حضور پروتیین های GFAP، Actin- Specific .muscle، ویمنتین و S100 به روش استاندارد بیوتین- استرپتاویدین و Antigen Retrival رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شدند. سپس واکنش ایمنی در سلول های میواپی تلیال و ناحیه کندرومیگزوییدی پلئومورفیک آدنوما و سلول های موکوسی، اپی درموییدی و حد واسط موکواپی درمویید کارسینوما ارزیابی و با کمک روش Regezi، score بندی شد.0): منفی، +1: رنگ پذیری پراکنده و کانونی، +2: کمتر از%25 سلول ها مثبت، +3: بین %25- %50 سلول ها مثبت، +4: بیشتر از %50 مثبت) اطلاعات به دست آمده با به کار گیری آزمون آماری square- Chi و با سطح معنی دار0.05 (P < 0.05) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در هر 25 نمونه پلئومورفیک آدنوماها تمامی سلول های غیرلومینال و ناحیه کندرومیگزوییدی برای GFAP و ویمنتین واکنش +4 نشان دادند در حالی که در مورد اکتین واکنش +3 ® 0 دیده شد 12)مورد منفی، 12مورد+1، 1مورد (+3 و برای S100 واکنش +4 ® +1 دیده شد 3) مورد+1، 3مورد +2، 18مورد +3 و 1مورد (+4. اما در هر 25 مورد موکواپی در موییدکارسینوماها سلول های تومورال بدون توجه به درجه هیستوپاتولوژی برای تمام مارکرهای ذکر شده منفی گزارش شد و تنها استرومای همبندی با آنتی بادی های GFAP و ویمنتین رنگ گرفتند. مقایسه فراوانی این پروتیین ها در دو تومور از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان داد (P<0.001). در مورد هر دو تومور واکنش ایمنی در غدد بزاقی فرعی و غدد بزاقی اصلی تفاوتی نشان نداد.نتیجه گیری: حضور مارکرهای سلول های میواپی تلیال در پلئومورفیک آدنوما، تاکیدی بر حضور و نقش سلول های میواپی تلیال در هیستوژنز این تومور می باشد و عدم تظاهر یا تظاهر حداقل این آنتی ژن ها در موکواپی درمویید کارسینوما نشان دهنده عدم تمایز سلول های میواپی تلیال در هیستوژنز این تومور است. در حقیقت بررسی مارکر های سلول های میواپی تلیال می تواند در تشخیص افتراقی تومور های غدد بزاقی با تمایز سلول های میواپی تلیال و همچنین، در تعیین هیستوژنزاین تومور ها موثر باشد.